Terapia logopedyczna

Terapia logopedyczna zajmuje się:

• kształtowaniem prawidłowych czynności mowy
  • u dzieci - mówienie i rozumienie,
  • u dorosłych z problemami neurologicznymi zaburzającymi mowę,
• zapobieganiem powstawaniu zaburzeń mowy na różnych etapach życia człowieka (szeroko pojęta profilaktyka logopedyczna i wczesna interwencja),
• usuwaniem zaburzeń mowy (diagnostyka i terapia logopedyczna).

Diagnoza logopedyczna obejmuje:

• badanie funkcji oddychania,
• badanie sprawności narządów artykulacyjnych,
• orientacyjne badanie słuchu i pamięci słuchowej,
• badanie słuchu fonemowego,
• sprawdzenie nadawania i rozumienia mowy,
• badanie wymowy pod względem poprawności artykulacyjnej.

Terapia logopedyczna obejmuje zaburzenia mowy i wady wymowy, m.in.:

• opóźniony rozwój mowy – obejmuje stymulację rozwoju mowy i wszechstronne usprawnianie funkcji mowy, poprzez właściwe wzorce językowe, życzliwą postawę i atmosferę dąży się do stworzenia optymalnych warunków do rozwoju mowy,
• terapia zaburzeń mowy i komunikacji – o typie afazji, autyzmu, mutyzmu; terapia dzieci z dysfunkcjami OUN – obejmuje usprawnianie procesu komunikacji w stopniu umożliwiającym mu radzenie sobie w życiu, kontakt z otoczeniem, także poprzez alternatywne formy komunikowania się (np. gesty, piktogramy),
• terapia jąkania (niepłynności mowy),
• terapia różnych rodzajów dyslalii – wad wymowy (np. seplenienie, rotacyzm, mowa bezdźwięczna) – celem terapii wad wymowy jest usunięcie niewłaściwych form realizacji głosek i zastąpienie ich poprawnymi, a następnie utrwalenie kolejno w mowie kontrolowanej i spontanicznej.

Terapia logopedyczna zawiera:

• ćwiczenia oddechowe,
• usprawnianie narządów artykulacyjnych: języka, warg, podniebienia miękkiego, żuchwy,
• masaż narządów artykulacyjnych,
• ćwiczenia emisyjno-głosowe,
• ćwiczenia słuchowe, przede wszystkim oparte na usprawnianiu słuchu fonemowego,
• ćwiczenia prawidłowej artykulacji (etap wywoływania głoski, następnie etapy wymowy głoski w logotomach, wyrazach (nagłos, śródgłos, wygłos), zdaniach, rymowankach, wierszach, dłuższych tekstach, w mowie kontrolowanej i spontanicznej.

W czasie terapii terapeuta wykorzystuje różnorodne metody pedagogiczne tak, by terapia dla dziecka miała charakter zabawy i nie była zbyt obciążająca.

Stosowane w trakcie terapii ćwiczenia logopedyczne mają na celu:

• wspomaganie rozwoju dziecka,
• oddziaływanie na dziecko w celu pobudzenia jego aktywności słownej,
• ułatwianie nawiązywania słownych kontaktów społecznych,
• w przypadku dzieci z trudnościami w komunikacji werbalnej, dążenie do rozumienia mowy biernej i umożliwienia komunikacji niewerbalnej,
• usuwanie przyczyn niechęci do mówienia,
• usprawnianie aparatu oddechowego,
• ćwiczenia narządów artykulacyjnych,
• wywoływanie prawidłowej artykulacji głosek,
• ćwiczenia analizy i syntezy słuchowej oraz wzrokowej,
• ćwiczenia słuchu fonemowego.

Czas i efekty terapii zależą od rodzaju i przyczyny zaburzenia lub wady. Najważniejszy w procesie terapii jest wymóg systematycznej pracy, głównie w domu, dlatego tak ważna jest współpraca z rodzicami i prowadzenie przez nich samodzielnych ćwiczeń z dzieckiem.