Logorytmika

Logorytmika wspiera terapię logopedyczną łącząc ją z rytmiką. Oddziaływuje na sferę słuchową i ruchową dziecka w ścisłym połączeniu z metodologią pracy logopedycznej. Logorytmika proponuje zestaw ćwiczeń muzyczno-ruchowych, na bazie których stosuje się ćwiczenia słowno-ruchowe. Ich wiodącym składnikiem jest rytm.

Terapia może być realizowana niezależnie od poziomu intelektualnego dziecka, jego rozwoju ruchowego czy muzycznego.

Jest skierowana przede wszystkim do dzieci z:

• zaburzeniami mowy,
• zaburzeniami zachowania,
• upośledzeniem funkcji słuchowych i wzrokowych.

Metoda logorytmiczna oparta jest przede wszystkim na rytmie i tekstach słownych inspirujących swobodne ruchy całego ciała, z założenia mające usprawnić dziecko ruchowo, co prowadzi do usprawnienia małej motoryki – mowy. Ruch przy muzyce jest ćwiczeniem sprawności słuchowo-ruchowej i wrażliwości słuchowej, niezbędnej w odbiorze i artykulacji poprawnego wzorca podawanego przez logopedę. Śpiewanie przy muzyce, w ruchu, poza kształceniem funkcji psycho-ruchowych, kształci wydolność aparatu głosotwórczego, reguluje oddech usprawniając aparat artykulacyjny.

Ćwiczenia logorytmiczne likwidują zaburzenia współtowarzyszące zaburzeniom mowy, a także likwidują dysfunkcje, które je powodują. Przyczyniają się do zaktywizowania rezerw funkcjonalnych oraz wykształcenia funkcji wielozmysłowych. Ponadto, mają korzystny wpływ na osobowość dziecka. Pomagają dzieciom zalęknionym, z niską samooceną otworzyć się i poznać swoje możliwości. Ćwiczenia kształcą inwencję twórczą dziecka, usprawniają jego aparat mięśniowo ruchowy i uwrażliwiają je na zjawiska akustyczne.